Ne yazsam diyeceğim bir yazı kaleme aldım. Yazımın başlığını dahi bulmadım.

Üzgünüm çünkü.

100 yıldır muhafazakar, milliyetçilik adına üretilmiş ne varsa tükettiğimiz zamanları yaşıyoruz.

İmam Hatip camiası adına dernek, vakıf, birlik başkanı, yönetici kim varsa görevlerini bırakmalarını beklerim.

Durum ortada, anlatmaya gerek yok.

Ülke, siyaset, toplumsal durum, gençlik adına ürettiğiniz yeni bir şey yok.

Kenara çekilin genç, çağı okuyan, gençliği anlayan yeni başkanlar, yöneticiler gelsin.


Neden çok lazımmış gibi tavırlar içerisindesiniz.

Hiç lazım değilsiniz.


Üç gündür İmam Hatip camiasından arkadaşların, ofisime ziyaretlerinde artış var.

Bu gecede muhabbet geç saate uzadı.

İmam olan dostum, nere gidersen bende geleyim dedi.

Yalnızlığıma seni davet edemem dedim.

Sığmazsın zaten, yer yok.

Sen bizim camianın adamısın bir yere gidemezsin dedi.

Zaten gidecek yerde yok diye ekledi.


Dostluk ayrı, aidiyet duygusu ayrı...

Haklı gitsek gitsek en fazla Geyrasa kadar gideriz, nere gideceğiz biz.

İmam Hatip şuuru taşıyan dostlarım var, çalışmalarını, samimiyetlerine şahidim.

Allah razı olsun onlardan.

Üzdüm samimi arkadaşları, hak helalliği dilerim.

Samimiyet arayışım ve beklentim tükendi.    

35 yıldır,  içerisinde olduğum bir camianın içerisinde kendimi yabancı hissetmem benim meselem artık.

Ben dernek, vakıf, birlik, sendika, parti çalışmalarında artık yokum dedim.

Gazeteciyim o kadar.

Benim kaçışım, İmam Hatipliliği kendi çıkarlarına kullanan, fitnenin, fesadın merkezi olmuş, dinin ve Müslümanların sahiplerinin kendilerinin olduğu düşüncesine sahip dernekler, vakıflar...

Bunlara artık tahammül edemiyoruz.

Kol kırılıp yen içinde kalmıyor.

Samimi Müslümanların duyguları üzerinde tepinmeleri beni çok rahatsız ediyor.

Bu dernek, vakıf ve birlikler;  söyle bir etrafınıza bakın kendinizden başka kimse yok yanınızda...

Eskiden Hüseyin Akbaş Spor Salonuna sığmazdık, şimdilerde üç beş kişi ile proğram yapılıyor..

Çöreklenmişsiniz, kimseye fırsat vermiyorsunuz. Kimseyi de bırakmamışsınız zaten.

Okulda ve toplumda samimi değilsiniz.

Koskoca camiaya zarar veriyorsunuz.

Şu an gördüğüm, üzüldüğüm en önemlisi okullarda İmam Hatip şuuru maalesef yerlerde sürünüyor.

Samimi Müslümanların çocukları bu okullara gitmek istemiyor.

Dernek, vakıf, birlikseniz bu öğrenciler için, toplum için bir faydalı iş yaptığınıza şahit olalım.

İyiliği çoğaltan, kötülüğü azaltan, faydalı programları yapın.

Hangi bilim, ilim, edebiyat, sanat, kültür etkinliğiniz var?

Gençlere spor, eğlence, yarışma gibi bir çalışmanız var mı?

Sizin, DAVA diye konuştuğunuz bir derdiniz varsa, buyurun meydan boş, bir şeyler yapın!

Konuştuklarınızın içerisinde tek sorun makam, menfaat, iktidardan beklentileriniz var.

Beklentileriniz olmadığı için de isyanlardasınız. Samimi değilsiniz.

Siyasi bir duruşunuz zaten kalmadı.

Bu toplumun, gençliğin vebali var.

Başarısız oldunuz bırakın.

Samimi arkadaşlarımdan tekrar özür dilerim.

Vesselam.