5 Nisan, Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa’nın vefat yıl dönümüydü. Tokat’ın yetiştirdiği en büyük tarihi şahsiyetlerden biri olan bu kahraman, memleketinde sessizlik içinde anıldı.
Gazi Osman Paşa Müzesi'nin bahçesinde düzenlenen törende, protokol dışında neredeyse kimse yoktu. Boş kalan onlarca sandalye, Tokat’ın geçmişine olan bağlılığının sorgulanmasına yol açtı.
Tören vardı, ancak törenin ruhu yoktu. Bir dönemin kahramanına yeterince vefa gösterilip gösterilmediğini düşündürdü. Gazi Osman Paşa, yalnızca bir asker değil, Türk milletinin bağımsızlık mücadelesinin simgesiydi. Onun adı, yalnızca tarih kitaplarında değil, kalplerde de yaşamalıydı.
Bu Yıl Neden Kimse Yoktu?
Geçmiş yıllarda Gazi Osman Paşa'nın anma töreni, Tokat’ta yankı bulurdu. Ancak bu yıl, sessiz bir törenle karşılaştık. 5 Nisan’da düzenlenen anma programında protokol üyeleri dışında kimse yoktu.
Her yıl okullardan öğrencilerin katılımı sağlanır, Plevne Marşı sokaklarda yankılanır, halk ve protokol birlikte bir araya gelir, şehre olan aidiyet duygusu pekiştirilirdi. Bu yıl ise okullardan kimse yoktu. Tokat halkı, Gazi Osman Paşa’nın anma gününde neden geri durdu? Kimse katılmadı mı, yoksa kimseye duyurulmadı mı? Şehrin geleceği adına büyük önem taşıyan bu günün, Tokatlılara ne kadar duyurulduğu ciddi bir soru işareti.
Katılım Eksikliğinin Gerekçesi Ne?
Bu yılki düşük katılım, elbette sadece bir tesadüf olamaz. Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa’nın doğduğu topraklarda böylesine sessiz bir anma töreni, bir eksikliğin ya da yanlış bir iletişimin sonucu olmalı. Sosyal medyada ve yerel basında pek fazla duyuru yapılmadı mı? Yoksa bu yıl halk, bayram tatili nedeniyle yeterince dikkatli olamayacak kadar rehavete mi kapıldı?
Bu tür önemli anmalar, şehri yönetenlerin ve okullardan, sivil toplum kuruluşlarına kadar toplumun her kesiminin birlikte organize ettiği etkinliklerle daha anlamlı hale gelir. Şehir halkı, bir kahramanına vefa gösterecek şekilde daha fazla bilinçlendirilmeli, katılım teşvik edilmelidir.
Bir Sessizlik, Bir İhmal: Vicdanlara Sorulacak Hesap
Gazi Osman Paşa’yı bu yıl anan sadece 30 kişiydi. On binlerce insanın yaşadığı bir şehirde, bu kadar az katılımla geçen bir tören, Tokat’ın geçmişine olan bağlılığını ciddi şekilde sorgulatıyor. Bir şehri birleştiren, halkla buluşturan, tarih bilincini yaşatan bu tür etkinlikler, bazen sadece protokolün katılımıyla değil, halkın katılımıyla da anlam kazanır.
Peki, Tokat halkı bu etkinlikten ne kadar haberdardı? Ya da başka bir deyişle, halk bu etkinliklerin ne kadar içinde yer alıyordu? Bu yıl yaşanan katılım eksikliği, yalnızca bir organizasyon sorunu ya da bir tatil rehaveti mi? Bunu sorgulamak gerekiyor.
Hafızası Silinen Şehirler, Ruhunu da Kaybeder
Tarihine sahip çıkmayan bir şehir, geleceğini neye yaslayacak? Köklerinden beslenmeyen bir toplum, hangi değerle ayakta duracak?
Gazi Osman Paşa’nın mirası, sadece Tokat’a değil, tüm Türkiye’ye aittir. Ancak bu mirası yaşatmak, toplumsal bir bilincin oluşturulmasıyla mümkündür. Tokat, Gazi Osman Paşa’ya olan vefasını, sadece törenlere katılmakla değil, her fırsatta sahip çıkarak göstermelidir. Ancak bu sorumluluk yalnızca protokolün değil, şehri yönetenlerin ve tüm Tokat halkının ortak sorumluluğudur.
Tokat Belediyesi Bu Organizasyonun Neresinde?
Tokat Belediyesi, Gazi Osman Paşa gibi önemli bir kahramanın anılacağı bir etkinliği daha etkili ve katılımcı hale getirme sorumluluğunu yerine getirmesi gerekirdi diye düşünüyorum. Bir şehrin en değerli kültürel mirasına sahip çıkmak, belediyenin en önemli görevlerinden biridir. Ancak bu yılki tören, yalnızca birkaç protokol üyesinin katılımı ile sınırlı kaldı. Her yıl düzenlenen bu tür anmalar, şehrin tarih bilincini güçlendirmek adına fırsatlar sunar. Bir şehrin, tarihini ve kahramanlarını sahiplenmesi, ancak belediyenin aktif çabalarıyla mümkün olabilir.
