
Unutulmaya yüz tutmuş mesleklerden birisi olan saraçlık sanatını çocukluğundan bu yana icra eden Örükaya, mesleğin eskimesinden dolayı malzeme bulmakta bile zorluk çekiyor.

Eskisi kadar çok üretim yapamadığını ifade eden Örükaya, şunları dile getirdi: "Alın teri, el emeği, göz nuru. Çok şükür bugüne bizi getirdi. Zengin olamasak da çok şükür diyoruz. En azından hayatımızı iyi şekilde idame ettiriyoruz. Deri kullanıyoruz, ağaç, keçe, kamış otu kullanıyoruz, derken yani hamutu bu şekle getiriyoruz. Bayağı bir emek harcıyoruz. Günde bir tane anca yapabiliyoruz. Yani fazla üretim de yapamıyoruz. Tamamen el emeği olduğu için, makineleşme yok. İnce iş olduğundan dolayı da geç çıkıyor iş."
